Уральская рябинушка
Вечер тихой песнею над рекой плывет,
Дальними зарницами светится завод,
Где-то поезд катится точками огня,
Где-то под рябинушкой парни ждут меня.
Ой, рябина кудрявая, белые цветы,
Ой, рябина, рябинушка, что взгрустнула ты?
Лишь гудки певучие смолкнут над водой,
Я иду к рябинушке тропкою крутой.
Треплет под кудрявою ветер без конца
Справа кудри токаря, слева - кузнеца.
Ой, рябина кудрявая, белые цветы,
Ой, рябина, рябинушка, что взгрустнула ты?
Днём в цеху короткие встречи горячи,
А сойдемся вечером - сядем и молчим.
Смотрят звёзды летние молча на парней,
И не скажут ясные, кто из них милей.
Ой, рябина кудрявая, белые цветы,
Ой, рябина, рябинушка, что взгрустнула ты?
Кто из них желаннее, руку сжать кому?
Сердцем растревоженным так и не пойму...
Оба парня смелые, оба хороши,
Милая рябинушка, сердцу подскажи!
Ой, рябина, рябинушка, оба хороши
Ой, рябина, рябинушка, сердцу подскажи!
Uralin pihlajaa voisi luulla kansanlauluksi, mutta sitä se ei ole. Venäjänkieliset sanat ovat Mikhail Pilipenkon käsialaa vuodelta 1954, ja pidän tehdaskaupungista ja teollisuustyöntekijöistä kertovaa laulua sosialistisen realismin ilmenemänä.
Uralin pihlajasta on olemassa ainakin kaksi suomennosta. Niistä tunnetumpi, "Illan tuuli soittaa jo latvaa pihlajan" on käsittääkseni Sauvo Puhtilan käsialaa. Siinä ei ole pyrittykään sanatarkkuteen. Venäjänkielisessä versiossa tyttö on menossa kohtaamispaikkaan pihlajan alle, missä häntä odottaa kaksi miestä, jotka hän on tavannut tehtaalla: seppä ja sorvari. Tyttö tuskailee ja kyselee pihlajalta, kumman valitsisi, kun molemmat ovat rohkeita ja mukavia. Kosti Kivilahden suomennos vastannee paremmin alkuperäistä.
Ei kommentteja:
Lähetä kommentti